خاص‌گرايي‌هاي فرهنگي، قشري، قومي، جنسي در اغلب جوامع توسعه نيافته يا در حال توسعه از جمله جامعه ما به مثابه يك مانع اساسي در توسعه «روابط عمومي» خود نمايي مي‌كند. گويا اصراري است كه نگرش عموم مردم نسبت به مسايل يك سازمان يا وزارتخانه يا شركت، متاثر از نگرش‌هاي سنتي يا نگرش‌هاي تعيين شده، توسط يك قشر يا گروه، بدون هيچ تغييري ادامه پيدا كند. غافل از اين كه اگر نگرشي در تعارض با ساير نگرش‌ها قرار نگيرد، در بستر افكار عمومي جاي نمي‌گيرد و اگر در بستر افكار عمومي قرار نگيرد در تعامل با جامعه واقع نخواهد شد. به عبارتي شفاف‌تر براي رسيدن به تفاهم در يك نگرش، بايد در جامعه ايجاد ذهنيت كرد و اين ذهنيت را در تعارض و تطابق با ذهنيت‌هاي متمايز هم موضوع هدايت كرد تا به عينيت تبديل شود و چون در اين حركت خود موضوع، مسيرتعالي و توسعه را مي‌پيمايد، دايم در معرض نو شدن و در چالش‌هاي علمي و منطقي زنده و پويا باقي مي‌ماند. افكار عمومي محصول جدل‌ها و گفت و شنودهاي درون جامعه است. افكار عمومي نيرويي نهان و آشكار است كه محصول تعامل اجتماعي است. در هر شرايط اجتماعي چه بخواهيم و چه نخواهيم، پديده‌هايي كه با زندگي مردم و چگونگي بودن و شدن آن‌ها ارتباط دارند، در افكار عمومي حضور دارند. در جوامع بسته و دچار انسداد، جريان افكار عمومي پنهان است؛ اما در جوامع توسعه يافته، آشكار است افكار عمومي با مفاهيمي مانند وفاق عمومي، آداب و رسوم، احساسات و عواطف متفاوت است. افكار عمومي قابل تغيير است. جاي چون و چرا دارد و به همين علت قابل هدايت است. قابل ترميم است و قابل تشديد است. مي‌توان آن را به وجود آورد يا از ايجاد آن پيشگيري كرد. روابط عمومي موفق با توجه به افكار عمومي برنامه‌هاي خود را تنظيم مي‌كند. مهندسي افكار عمومي سازمان‌ها، نهادها و وزارتخانه‌ها با حضور روابط عمومي و توسط روابط عمومي صورت مي‌گيرد. روابط عمومي است كه با «نظرسنجي» يا «افكارسنجي» جريان افكار عمومي را مي‌شناسد و براي ترميم، تغيير، تشديد يا همراهي با آن برنامه‌ريزي مي‌كند. روابط عمومي است كه مي‌داند نبايد با افكار عمومي مقابله كند بلكه بايد با آن همراه شود يا در آن تغيير به وجود آورد.