هدف: سهم اصلی پژوهش حاضر بررسی نقش اندازه شرکت بر روابط بین گزارشگری پایداری و قیمت سهام است. قلمرو مکانی این تحقیق شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق­ بهادار تهران و قلمرو زمانی سالهای بین 1393 تا 1399 بوده است. روش: تحقیق حاضر در زمره تحقیقات کاربردی قرار دارد، چنانچه طبقه­ بندی انواع تحقیقات بر اساس ماهیت و روش را مدنظر قرار گیرد، روش تحقیق حاضر از لحاظ ماهیت در زمره تحقیقات توصیفی قرار داشته و از نظر روش نیز در دسته تحقیقات همبستگی محسوب می­ گردد. در این پژوهش برای جمع ­آوری داده­ ها و اطلاعات، ازروش کتابخانه ­ای استفاده شد. در بخش داده ­های پژوهش از طریق جمع­ آوری داده ­های شرکت های نمونه با مراجعه به صورت­های مالی، یادداشت­های توضیحی و ماهنامه بورس اوراق ­بهادار انجام پذیرفت. بر اساس روش حذف سیستماتیک تعداد 119 شرکت به عنوان نمونه آماری انتخاب گردید. به منظور توصیف و تلخیص داده­ های جمع آوری شده از آمارتوصیفی و استنباطی بهره گرفته شده است. به منظور تحلیل داده ­ها ابتدا پیش آزمون های ناهمسانی واریانس، آزمون F لیمر، آزمون هاسمن و آزمون جارک – برا و سپس از آزمون رگرسیون چند متغیره برای تایید و رد فرضیه ­های تحقیق (نرم افزار ایویوز) استفاده گردیده است. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد گزارشگری پایداری بر قیمت سهام تاثیر مثبت دارد و اندازه شرکت بر روابط بین گزارشگری پایداری و قیمت سهام تاثیر گذار است.