امروزه اهميت فرآيند مديريت بر كسي پوشيده نيست. كشورهاي صنعتي پيشرفته از دهها سال قبل به اين مقوله توجه داشته اند و عملاً توسعه خويش را مديون بهبود شيوه هاي قبل مديريت مي دانند. در حاليكه كشورهاي در حال توسعه هنوز درگير مسايل و مشكلاتي از قبيل فقر و رشد نرخ جمعيت، نرخ بالاي بيكاري، تورم، افسار گسيخته اتلاف، استقرار يافته و بر اساس داده مي شوند. طبق اين ديدگاه مؤسسات آموزشي خود را تغيير مي دهند تا به افرادي كه آمادگي تغيير در خود دارند كمك كنند و معترفند قصور در ايجاد شرايط مناسب براي موفقيت افراد جامعه باعث خسارت عظيم در بهره وري اجتماعي و عدم رضايت منابع انساني خواهد شد. از اينرو سيستم آموزشي كشورهاي در حال توسعه بايستي برنامه هاي آموزي خود را با روند تغييرات هماهنگ كنند. تدريس يك فعاليت پيچيدة پويا، تعاملي هوشمندانه است و اگر قرار ياشد معلمين دانش آموزان مختلف جديد آشنا نمايند مستلزم شيوه خاص مديريتي است تا از اين طريق بتوانند اثر بخشي بيشتري به امر آموزش بپردازند.