خصوصی‌سازی یکی از روندهای اصلی جهانی آموزش عالی است. با اینکه از دانشگاه‌های خصوصی در بسیاری از کشورهای خارجی استقبال شده است لذا عوامل متعددی باعث گسترش آموزش عالی خصوصی در کشورها می شود. تقاضای اجتماعی و سیاست دولت برای ارتقای سطح دانش مردم، سبب شده است که خصوصی‌سازی آموزش عالی در ایران شتاب زیادی را تجربه نماید. درنظر نگرفتن زیرساخت‌های لازم آموزش خصوصی در ایران باعث آسیب‌هایی به آموزش عالی شده است و مرور مبانی نظری و تجربی در این زمینه نشان داد که آسیب‌های فراوانی در این حوزه وجود دارد که مهمترین آن‌ها شامل توجه صرف به انتقال علم و نپرداختن به تولید آن، ضعف پژوهش و ناتوانی در ایجاد ارتباط با بخش‌های بکارگیرنده فارغ‌التحصیلان و ناکافی بودن اعضای هیئت علمی در دانشگاه‌ها است. به نظر می رسد سازمان دهی مجدد بخش عمومی آموزش عالی و همسویی بیشتر آن با اهداف کلان آموزشی عالی در کشور ضروری باشد تا از اتلاف سرمایه‌های انسانی با تزریق علوم بی ثمر در این نوع از مراکز ممانعت شود.