یکی از مباحث پژوهش‌های بازار سرمایه توانایی مدیریت و سرمایه در گردش است که همواره موردتوجه پژوهشگران در حوزه پژوهش‌های حسابداری و دانش مالی می‌باشد. در حقیقت مدیریت سرمایه در گردش به خاطر اینکه به شکل مستقیم نقدینگی و سودآوری شرکت را تحت تأثیر قرار می‌دهد و به‌عنوان یک عامل اساسی در تعیین ارزش شرکت محسوب می‌شود برای شرکت‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است. از سوی دیگر مدیران هم به دو دلایل باید به سرمایه در گردش توجه کنند اولاً مدیران بااستعداد درک بهتری از محیط کار شرکت داشته باشند؛ دوماً مدیران توانمند به طور مؤثر و اثربخش از منابع بنگاه‌ها به بهترین نحو ممکن استفاده می‌کنند. بر همین اساس پژوهش حاضر درصدد است تا به بررسی رابطه بین توانایی مدیریت و مدیریت سرمایه در گردش در بازار سرمایه ایران بپردازد. در این راستا با توجه به محدودیت‌های اعمال‌شده داده‌های 116 شرکت برای دوره زمانی 10 ساله از سال 1390 تا 1399 با استفاده از الگوی رگرسیون چند متغیره و داده‌های ترکیبی، آزمون و تجزیه‌وتحلیل شد. يافته‌هاي فرضیه اول پژوهش حاكي از آن است که توانایی مدیریت موجب افزایش چرخه تبدیل وجه نقد شرکت می‌گردد. همچنین، فرضیه دوم بیانگر رابطه منفی رابطه توانایی مدیریت و چرخه تبدیل وجه نقد است. بر اساس نتیجه فرضیه سوم می توان بیان کرد که بین توانایی مدیریت و دوره پرداخت حساب‌های پرداختنی رابطه منفی معناداری وجود دارد. در نهایت، بر اساس فرضیه چهارم، توانایی مدیریت باعث افزایش در دوره گردش موجودی کالا می‌گردد.