در طول نیم قرن گذشته سازمان ها دستخوش تغییرات و تحولاتی فراوانی بوده است؛ آنچنان که سازمان های امروزی از نظر ساختار مدیریتی کمتر شباهتی با سازمان های گذشته دارند. یکی از اقداماتی که در سازمان های امروزی به منظور تأمین نیازهای سازمانی و نیروی انسانی اجرا می کنند، برنامه ی مدیریت استعداد و جانشین پروری می باشد. نظام مدیریت استعداد به سازمان اجازه می دهد تا در مواجه با غیبت، ترک خدمت، فوت، بازنشستگی، از کارافتادگی، جابجایی و انتقال افراد، سازمانها افراد آماده خدمت داشته باشند. در واقع اين برنامه ريزي، ابزاري است كه نيازهاي آتي سازمان به كاركنان را برآورده مي نمايد و تعدادي نامزد جانشيني را براي هريك از منصب هاي حساس سازمان در نظر مي گيرد و بر روند ارتقاي كيفيت اين نامزدها، از جنبه شايستگي ها و مهارتها تمركز مي كند و افراد را براي رهبري آماده مي نمايد. راهبرد جانشين پروري، رهبراني را با توانايي انتقال دانش و تسهيم آن در سازمان فراهم مي آورد و احتمال كاستي دانش در اثر بازنشستگي، ارتقا و سايش نيروها را جبران مي نمايد. این مقاله ضمن بررسی تعاریف و مدل های مدیریت استعداد و جانشین پروری، الزامات سازمانی برای برنامه ریزی موفق در این خصوص را نیز به روش مروری تبیین و در پایان راهکارهایی ارائه نماید.