روندهای سازمانی و دموگرافیک با یکدیگر در ارتباط هستند و مسائل زبانی در کانون این فرایند ها قرار دارد. اگرچه زبان از توانایی ذاتی ایجاد پیوندهای میان فردی برخوردار است، اما می تواند به عنوان وسیله ای برای طرد افراد مورد استفاده قرار گیرد. ساختار طرد زبانی این پدیده را توصیف می کند. در این مطالعه، پژوهشگر با استفاده از نظریه هویت قومی-زبانی، بررسی کرد که چگونه طرد زبانی بر دو رفتار کاری میان فردی تأثیر می گذارد: رفتارهای شهروندی میان فردی و انحراف رفتاری میان فردی. برای این منظورا داده های سه شرکت بزرگ ایرانی استفاده کردیم. نتایج نشان داد که طرد زبانی با ایجاد رفتارهای شهروندی میان فردی پایین تر و رفتارهای انحرافی میان فردی بالاتر همراه بود. این نتایج نشان داد که عدم همگروهی هویتی به عنوان مکانیسمی برای توضیح طرد زبانی که منجر به رفتارهای شهروندی میان فردی و رفتارهای انحرافی میان فردی میشود، عمل می کند. علاوه بر این، کارکنانی که مورد طرد زبانی قرار میگیرند و خودکارآمدی اجتماعی پایین تری دارند در رفتارهای شهروندی میان فردی کمتر و رفتارهای انحرافی میان فردی بیشتری شرکت دارند. ما در مورد پیامدهای نظری مرتبط با پدیده طرد زبانی و پیامدهای آن برای مدیران شاغل در سازمان های گوناگون بحث می کنیم.