هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی تأثیر محدودیت‌های مالی بر سرمایه در گردش بهینه شرکت­های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. محدودیت‏های مالی به پیروی از پژوهش‎های کاپلان و زینگالس (1998) ارائه شده است. جهانخانی و کنعانی (1384) و جهانشاد و مدانلو (1392) مدل کاپلان و زینگالس را با توجه به مختصات ایران ارائه نمودند. تعداد 134 شرکت پذيرفته ‎شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی شش ساله از 1394 تا 1399 طبق شرایط غربال جامعه انتخاب و تعداد 1026 مشاهده شرکت-سال در تحلیل های آماری منظور شده اند. فرضیه‌های پژوهش با استفاده از تحلیل رگرسیون چند متغیره به روش داده های ترکیبی با اثرات ثابت آزمون شده ‎اند. نتایج برآورد مدل­های پژوهش حاکی از این است که محدودیت مالی تأثیر منفی و معناداری بر سرمایه در گردش بهینه دارد به گونه ای که شرکت­های با محدودیت مالی بالاتر، سرمایه در گردش بهینه پایین­تری داشته اند. از طرفی، متغیر رشد درآمدهای شرکت نیز اثر معناداری بر سرمایه در گردش بهینه شرکت‌ها داشته و این اثر بصورت مثبت و مستقیم است.