هدف پژوهش: بررسی تأثیر ویژگی­های هیئت مدیره، شاخصه­های قدرت مدیرعامل و بحران مالی بر ریسک پذیری بانک­های پذیرفته شده در سازمان بورس اوراق بهادار تهران می­باشد. روش­شناسی پژوهش: جامعة آماری این پژوهش از میان 18 بانک پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، طی دورة زمانی 1393 تا 1399 می­باشد. در اين تحقيق از داده‌هاي پانل (تابلويي) با اثرات ثابت استفاده شده است. یافته­های پژوهش: نتایج فرضیه اول تا ششم به ترتیب نشان داد که اندازه هیئت مدیره بر ریسک­پذیری بانک­ها (ریسک اعتباری و ریسک نقدینگی) تاثیر معنادار و منفی دارد. استقلال هیئت مدیره بر ریسک‌پذیری بانک‌ها (ریسک اعتباری و ریسک نقدینگی) تأثیر معنادار و منفی دارد؛ تخصص هیئت مدیره بر ریسک‌پذیری بانک‌ها (ریسک اعتباری و ریسک نقدینگی) تأثیر معنادار و منفی ندارد. حقوق مدیر عامل بر ریسک­پذیری بانک­ها (ریسک اعتباری) تاثیر معنادار و منفی ندارد؛ اما این تاثیرگذاری بر ریسک نقدینگی مثبت می­باشد؛ دوگانگی وظیفه مدیر عامل و رئیس هیأت مدیره بر ریسک‌پذیری بانک‌ها (ریسک اعتباری و ریسک نقدینگی) تأثیر معنادار و منفی دارد و بحران مالی بر ریسک‌پذیری بانک‌ها (ریسک اعتباری و ریسک نقدینگی) تأثیر معنادار و مثبتی دارد. بحث و نتیجه گیری: هیئت مدیره‌های بزرگتر به دلیل در دسترس بودن سرمایه انسانی بیشتر و نظم و تعادل بیشتر در فرآیند تصمیم‌گیری، ریسک‌پذیری را کاهش می‌دهند. مطابق با مفروضات تئوری نمایندگی، تعداد مدیرانی که در هیئت مدیره شرکتی فعالیت می‌کنند با نتیجه تصمیمات هیئت مدیره مرتبط هستند.