هدف از این پژوهش رابطه بین معاملات با اشخاص وابسته، میزان تنوع و شکست حسابرسی ناشی از تقلب شرکت را مورد بررسی قرار می دهد. شرکت های نمونه به صورت دستی از لیست شرکای حسابرسی که به دلیل تقلب شرکت ها تحریم شده اند، طبق قانون اوراق بهادار و قانون حسابداران رسمی در ایران بین سالهای 1395 تا 1399، جمع آوری شده اند. نتایج تجربی نشان می دهد که افزایش پیچیدگی اطلاعات شرکت ها با افزایش ارزش پول کلی معاملات با اشخاص وابسته، بویژه معاملات مبتنی بر درآمد با اشخاص وابسته، احتمال افزایش شکست حسابرسی را افزایش می دهد. افزون بر این، تنوع محصول پیچیده تر باعث افزایش احتمال شکست حسابرسان می شود. این نتایج از فرضیه عدم تقارن اطلاعات پشتیبانی می کند یعنی افزایش پیچیدگی اطلاعات شرکت ها، شفافیت اطلاعات را کاهش می دهد و بنابراین عدم تقارن اطلاعات بین مدیران و حسابرسان را افزایش می دهد و موجب افزایش ریسک حسابرسی می شود. این پژوهش نشان می دهد که حسابرسان زمانی که شرکت دارای معاملات با اشخاص وابسته پیچیده و تنوع محصول است، باید به ارائه کار حرفه ای حسابرسی توجه کنند.