پسماندها از ابتداي خلقت بشري همواره همراه انسان بوده و هستند و با پيشرفت علوم و فنون و گسترش فناوري هم از نظر نرم افزاري و هم از نظر سخت افزاري اشياء و وسايلي چه در حين توليد و چه پس از مصرف به نظر اضافه و زايد تلقي مي‌شود كه همواره ذهن انسانها را به خود مشغول كرده است. ابتدا مواد زايد و ضايعات به دليل توان بالاي پالايندگي طبيعت و مكانيسم‌هاي طبيعي و ساده بودن پسماندها بدليل سادگي مواد و كالاهاي مورد استفاده بسادگي و پس از گذشت مدت زمان مشخص و قابل قبول و در شرايط محيطي طبيعي مضمحل شده و خطري را براي به صورت كل و جزء در برنمي‌داشت. به تدريج و با همه‌گيري و گسترش شهرنشيني به ويژه در قرون اخير و تنوع محصولات مورد استفاده و پيچيدگي محصولات به ويژه پس از اكتشاف و استخراج نفت و فرآورده‌هاي آن و پتروشيمي مواد پلاستيكي به ويژه از تنوع بالايي برخوردار شده‌اند و غالباً براي بسته‌بندي با استفاده در ساختار محصولات مختلف بكار برده مي‌شوند. در راستاي تقسيم كار و بوجود آمدن نهاد بلديه و سپس شهرداري در ايران وظيفه تميز نمودن معابر و جمع‌آوري ضايعات و پسماندهاي شهروندان بر عهده اين نهاد قرار داده شده است. شهرداري از ابتداي تشكيل و قبل از آن بلديه، وظيفه جمع‌آوري زباله‌ها را از سطح شهر داشته و تا به امروزه با مشكلات زيادي دست و پنجه نرم كرده است كه بعضي از آنها پيوسته با مديريت شهري همراه بوده است و به نظر مي‌رسد كه حل آن نيازمند برنامه‌ريزي اساسي و پيگيري مستمر و فرهنگ‌سازي و آموزش مستمر و مديريت واحد مي‌باشد. مديريت پسماند داراي پيچيدگي‌هاي مشخص نامعيني مي‌باشد. يكي از پسماندهايي كه در حوزة شهري توليد آن ناگيزير به نظر مي‌رسد. پسماندهاي غيرعادي به ويژه پسماندهاي پزشكي مي‌باشد كه با وجود استقرار مراكز بهداشتي و درماني متعدد با مديريت‌هاي مختلف و متعدد راهبردي دفع ايمن و بهداشتي اين نوع زايدات با نقطه مطلوب فاصله زيادي دارد.