پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین باورهای هوشي و سازگاری فردی اجتماعي با استناد به نقش واسطه ای سبک رهبری مدیران انجام گرفت. طرح پژوهش حاضر، از نوع کاربردی می باشد. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه آماری شامل دانش آموزان متوسطه دوم شهر قزوین می باشد که تعداد آنها 28661 نفر بوده و حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 378 نفر انتخاب شد. روش نمونه گیری در این تحقیق به صورت طبقه ای تصادفی می باشد. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد استفاده شد که دارای روایی محتوایی بوده و پایایی ان از طریق ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از طریق نرم افزارهای Spss و PLS صورت گرفت. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که آماره معنی­داری بین متغیر سبک رهبری مدیران و سازگاری فردی-اجتماعی دانش آموزان برابر (657/4) می­باشد و ضریب مسیر مابین این دو متغیر برابر (369/0) است، همچنین آماره معنی­داری بین متغیر سبک رهبری مدیران و باورهای هوشی برابر (339/20) می­باشد و ضریب مسیر مابین این دو متغیر برابر (725/0) است و میزان تاثیر مثبت متغیر سبک رهبری مدیران بر باورهای هوشی را نشان می دهد. آماره معنی­داری بین متغیر باورهای هوشی و سازگاری فردی-اجتماعی دانش آموزان برابر (242/3) می­باشد و ضریب مسیر مابین این دو متغیر برابر (263/0) است و بررسی ضرایب غیر مستقیم نشان می دهد که سبک رهبری مدیران بر سازگاری فردی-اجتماعی دانش آموزان با توجه به نقش میانجیگری باورهای هوشی تاثیر دارد. براین اساس کلیه فرضیه های تحقیق مورد تایید قرار می گیرد.