فرهنگ ایمنی واژه‌ای است که مکرراً و در ارزیابی وضعیت ایمنی مورداستفاده قرار می‌گیرد. هدف از مطالعه حاضر بررسی مؤلفه‌های مؤثر بر ایمنی در اطفای حریق در نیروگاه‌های ایران است. روش کار: در این مطالعه کیفی از نوع نظریه مبنایی، داده‌ها با استفاده از رویکرد تلفیقی و از طریق مشاهده میدانی، مصاحبه انفرادی، مصاحبه و بحث گروهی متمرکز با گروه‌های کاری مختلف در چند نیروگاه برق ایران تولید شد. روش تحلیل مضمون در استخراج و تعیین برگ خریدهای مؤثر استفاده شد. یافته‌ها: تحلیل محتوا نه دسته از مؤلفه‌های مؤثر بر فرهنگ ایمنی را شناسایی نمود که عبارت بودند از: 1 آموزش، آگاهی و صلاحیت 2 نگرش، رهبری و تعهد مدیریت ارشد سازمان 3 قوانین و مقررات، رویه‌ها و دستورالعمل‌های کاری 4 مدیریت ایمنی و بحران 5 عوامل فردی 6 سبک مدیریت و ارتباطات سازمانی 7 مشارکت و تعهد سازمانی کارکنان، سرپرستان و مدیران میانی 8 عوامل برون‌سازمانی 9 تأمین زیرساخت‌ها و مدیریت منابع. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که برای دستیابی به یک فرهنگ عالیه ایمنی می‌بایست با بهبود وضعیت در هر یک از مؤلفه‌های شناسایی‌شده، متناسب با شرایط هر سازمان در بازه‌های زمانی تعیین‌شده نسبت به ارزیابی وضعیت فرهنگ ایمنی و بهبود آن و دسترسی به اهداف از پیش‌بینی‌نشده اقدام نمود.