هدف این مقاله تحلیل روابط بین مدیران زن (یک مشخصه جمعیت شناختی) و نوآوری سازمانی (یک پیش ‌بینی‌ کننده عملکرد شرکت) با در نظر گرفتن نقش میانجی فرهنگ تصمیم گیری هیئت مدیره است. برای بررسی دقیق فرایندها و رفتارهای هیئت مدیره، ما از داده ‌های نظرسنجی برای آزمودن فرضیه‌ های خود در نمونه ‌ای از ۳۴۱ شرکت نروژی استفاده می‌ کنیم. نتایج نشان می‌ دهد که مدیران زن به طور مثبت و قابل ‌توجهی در نوآوری سازمانی سهم دارند. علاوه بر این، رابطه مثبت بین مدیران زن و سطح نوآوری سازمانی توسط برخی ابعاد فرهنگی تصمیم گیری میانجی گری می‌ شود: میزان تعارض شناختی و میزان آمادگی و مشارکت در طی جلسات هیئت مدیره. مفاهیم ضمنی برای نظریه و عمل و رهنمودهای پژوهشی آتی مورد بحث قرار می‌ گیرند.