امروزه بافت‌های فرسوده شهری جزو لاینفک هر شهر بوده که وجود این بافت‌ها موجب کاهش امنیت و افزایش بزهکاری در شهر می‌شود.کاهش کیفیت محیط شهری منجر به این می‌شود که بافت علاوه بر از دست دادن عملکرد، نقش و حیات اجتماعی و نیز فرسودگی کالبدی هم‌زمان به لحاظ مفهومی نیز معنا خود را ازدست‌داده و به عبارتی معنای آن ضایع می‌شود، که برای حل آن رویکردهای مختلفی وجود دارد. که میتوان به رویکرد بازآفرینی شهری اشاره نمود. رویکردهای بهسازی و نوسازی شهری در سیر تکامل از بازسازی شهری تا بازآفرینی شهری مطرح می شوند. بازآفرینی شهری رویکردی جامع، یکپارچه و کل نگر است که با توجه همزمان به بعد ابعاد اجتماعی اقتصادی و محیط زیستی به منزله ابزاری موثر برای ارتقای پایداری و افزایش سطح کیفیت زندگی کاربرد دارد. رویکرد بازآفرینی اجتماع محور و در یک طبقه بندی از بازآفرینی شهری قرار می گیرد که اشکال جدید مداخله و مشارکت اجتماعات محلی در بازآفرینی شهری را برای عصر جدیدی که روش‌های سنتی منجر به شکست شده‌اند مطرح می‌کند. مفهوم اعتبار بخش و ضامن پایداری در فرایند باز آفرینی شهری، مقوله اجتماع است. اجتماعات محلی دارای رکود اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی و بازسازی اجتماعات خود است.و پتانسیل هایی برای ارائه ظرفیت های با ارزش و ارائه دانش محلی و مردمی دارد. پژوهش حاضر از نوع پژوهش توصیفی-تحلیلی است که با توجه به ویژگی و ایعاد آن، جمع آوری اطلاعات و داده ها برای بررسی و تحلیل داده ها به دو روش کتابخانه ای – اسنادی و پیمایش میدانی (مشاهده، مصاحیه و نظرسنجی) انجام میشود. محله نه دره مشهد نیز از جمله بافت های فرسوده شهر می¬باشد که محله ای مستعد به لحاظ دارا بودن فضا های مستعد و ساکنانی قدیمی که پتانسیل انجام فرایند های بازآفرینی اجتماع محور را دارا می¬باشد. در این پژوهش در نتیجه با توجه به بررسی و اخذ نتیجه ای مبنی بر نبود مولفه های مطروحه در محدوده مورد مطالعه، جهت دستیابی به اهداف بازآفرینی اجتماع مدار در بافت های فرسوده و رسیدن به اهمیت این رویکرد جهت خروج بافت های شهری از معضل فرسودگی راهبرد هایی بر پایه بازسازی بافت، توجه به مشارکت ساکنان، ایجاد فضاهای شهری و توانمند سازی مردم برای محله نه دره بیان گردید.