نبود فضاهای آموزشی تأثیر گذار بر شرایط فیزیکی و راحتی کاربران و توجه بیشتر به ابعاد خدماتی این کاربری ها طی ادوار گذشته همیشه به عنوان یک معضل آموزشی مد نظر بوده است. این امر چالشی جدی را رقم زده است که زاییده تفاوت ماهیت یادگیری در ابعاد مختلف است. مکان های آموزشی از جمله فضاهایی هستند که انسان ها بخشی از زمان زندگی خود را در آن سپری می کنند، لذا توجه به بعد آسایشی در این فضاها، در جهت افزایش یادگیری و فعالیت مناسب در جهت رشد استعدادها و نبوغ کاربران باید بیشتر مدنظر قرار گیرد، هدف اصلی این پژوهش در واقع بررسي، دستیابی به شناخت جامع و تحليل عناصر و ویژگی های شاخص معماري مدارس سنتی ايران و امکان بهره‌گیری از آنها در طراحی مدارس امروزی است. در اين راستا پژوهش حاضر با روش تحقيق توصيفي- تحليلي و بررسی نمونه های موردی معماری سنتی ایران، ابتدا به جمع‌آوري داده‌ها از طریق مطالعات کتابخانه ای پرداخته و در ادامه با تحليل محتوايي ادبيات علمي، ویژگی های شاخص تأثیرگزار معماری اسلامی ایرانی در موضوع مسير مطالعه را مشخص کرده است. بر اساس نتایج بدست آمده از این پژوهش با ‏بررسی ‏هویت معماری مدارس موجود و چگونگی بهره گیری از میراث فرهنگی اسلامی و سنت های معماری ‏ایرانی، ‏کوشش همه جانبه در بازبینی و احیاء تاریخ، فرهنگ و معماری سنتی ایران امری ضروری است.