در برنامه‌ریزی شهری، زمین‌هایی که در گذشته کاربری‌هایی نظیر صنعتی و خدماتی داشته اما به دلیل تغییرات در نیازهای انسان‌ها و رشد جمعیت به اراضی رها شده تبدیل شده‌اند و به علت سابقه کاربری خود، بعضاً دارای آلودگی‌های مختلفی بوده و منشاء مشکلات اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی هستند را اراضی قهوه‌ای یا براون‌فیلد می‌نامند. براون‌فیلد یک مفهوم نسبتاً جدید است که برای اولین بار در سال 1992 در ایالات متحده آمریکا استفاده شد و امروزه به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد. در دهه‌های اخیر رشد و توسعه‌ی شهری فرآیندی غیر‌ قابل اجتناب بوده و شهرها همواره در حال تغییر و تحول بوده‌اند. از این‌رو تعيين جهات مناسب برای توسعه‌ی شهری و نحوه‌ی گسترش فيزيکی شهرها برای پاسخ‌گویی به نيازهای فعلی و پيش‌بينی نيازهای آينده شهرنشینان امری ضروری می‌باشد. توسعه‌ی مجدد اراضی قهوه‌ای علاوه بر ارتقای کیفیت فضایی و کالبدی شهرها، عنصری کلیدی در حرکت به سوی اجتماعات پایدار به شمار می‌آید و موجب تجدید حیات و تقویت شهرها و جوامع و منجر به رشد اقتصادی و اجتماعی، افزایش اشتغال، ایجاد مسکن، ارتقای سلامت عمومی و زیست‌محیطی در شهرها می‌گردد. هدف اصلی این راهبرد، توسعه‌ی انطباق‌پذیر، نوسازی و ارتقای کیفیت فضایی در زمین‌های بلااستفاده و آلوده است. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی-تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه‌ای اسنادی و تطبیقی می‌باشد که نتایج حاصل از بررسی تجربه‌های توسعه‌ی اراضی قهوه‌ای بویژه در اروپا و آمریکا نشان می‌دهد توسعه‌ی مجدد این زمین‌ها باعث سرزندگی محلات و واحدهای همسایگی، تحرک اقتصاد محلی، تسریع توسعه در مناطق مجاور این زمین‌ها، ایجاد و ترقی فرصت‌های شغلی، کاهش ریسک‌های زیست‌محیطی، افزایش ایمنی و سلامتی در فضاهای جمعی و کاهش معضلات و جرایم اجتماعی می‌شود.