روانشناسی محیطی و معماری پایدار، هر یک با شیوه ای متفاوت در پی حل مسله ای مشترکی اند و هر دو به دلیل احساس خطر از بر هم خوردن چرخه طبیعی در محیط زیست انسانی است. هدف اصلی معماری پایدار صرفه جویی در منابع، طراحی برای بازگشت به چرخه زندگی و طراحی برای آنان است. با این وجود برای شناخت عوامل فرهنگ بومی و فهم عوارض آتی ناشی از فراگیر شدن معماری پایدار، میتوان تا حدودی به شناخت ویژگیهای فرهنگ بومی و درک شرایط آینده از طریق پژوهش های روانشناسی محیطی امیدوار بود. زیرا روانشناسی محیط به تاثیر متقابل رفتار و عوامل و شرایط فیزیکی معماری و فضای محیط توجه دارد. لذا در این مقاله تلاش شده است نقش روانشناسی محیط بر معماری پایدار شهری بررسی شود. این مقاله با روش توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای صورت گرفته است.