محدوديت منابع آب مهم¬ترين مانع در گسترش كشاورزي پايدار در ایران به شمار مي¬رود. استفاده بهینه از آب در بخش کشاورزی ضرورتی اجتناب‌ناپذیر در جهت حفظ منابع آبی محسوب می‌گردد. کاربرد روش‌های نوین آبیاری و استفاده از راهبردهای مدیریتی مانند کم آبیاری مایۀ افزایش عملکرد فراورده‌ها و بهره‌وری آب می¬گردد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر سطوح مختلف آبیاری و عمق جایگذاری لاترال آبیاری قطره‎ای بر عملکرد، اجزای عملكرد و برخی صفات مورفولوژیک گندم زمستانه در سنندج بود. آزمایش مزرعه¬ای این پژوهش در سال 1396 و به‌صورت طرح کرت‌های خردشده بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی اجرا گردید. کرت‌های اصلی و فرعی پژوهش حاضر به ترتیب دربرگیرنده سطوح آبیاری (60 و80 و100 و120 درصد نیاز آبی) و عمق جایگذاری لاترال های آبیاری (0 و30 و40 و 50 سانتیمتر) بود. برآیندها پژوهش نشان داد که اثر عمق آب آبیاري و عمق نصب لاترال بر عملکرد و اجزای عملکرد معنی‌دار بود (p≤0.01). ‎بیشینه عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک محصول گندم در سطح آبیاری 100 درصد نیاز آبی و عمق جایگذاری لاترال آبیاری قطره‎ای زیرسطحی برابر30 سانتی‌متر حاصل شد. برآیندهای مقایسه میانگین اثر متقابل فاکتورهای آزمایشی نشان داد بیشترین عملکرد کاه و کلش در تیمار با عمق آبیاری120 درصد نیاز آبی و عمق کارگزاری لاترال برابر 40 سانتی‌متر به دست آمد.