این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر کاربرد باکتری های محرک رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم، رقم الموت، تحت شرایط تنش خشکی در سال زراعی 97-1396 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه رازی کرمانشاه اجرا شد. این پژوهش به‌صورت فاکتوریل در چارچوب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. عامل نخست آبیاری در سه سطح (بر پایه 80، 120 و 160 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) و عامل دوم باکتری های محرک رشد در چهار سطح (PGU19, PGU18, PGU17, PGU16) به همراه یک تیمار شاهد (بدون باکتری) بودند. تعداد 20 جدایه از دید ویژگی های برجسته محرک رشدی و تحمل به خشکی در شرایط آزمایشگاه موردبررسی قرار گرفتند و از میان آ ن ها چهار جدایه که قابلیت ویژگی‌های محرک رشد و تحمل به خشکی بالاتری داشتند برای تلقیح انتخاب شدند. بذر¬ها در زمان کاشت با باکتری های سودوموناس فلورسنت (غلظت 108 سلول در هر گرم باکتری) تلقیح شدند. برآیندهای تجزیه واریانس نشان داد که اثرات اصلی همه فاکتورها بر صفات موردمطالعه معنی دار بود و اثرات متقابل آبیاری و باکتری بر صفات ارتفاع بوته، تعداد سنبله و تعداد دانه در سنبله معنی دار بود. با افزایش تنش خشکی عملکرد و اجزای عملکرد کاهش یافت. در همه سطوح تنش، جدایه-های مختلف باکتری موجب افزایش همه صفات موردبررسی در سنجش با شاهد شدند ولی از تیمار 80 میلی‌متر تبخیر از کلاس A به بعد کاربرد باکتری اثر معنی داری بر صفات مذکور نداشت.