هدف این پژوهش بررسی عوامل مؤثر بر شیوه‌های ابراز خشونت در تماشاگران و بازیکنان فوتبال است، در این مقاله از هر دو روش کتابخانه‌ای و میدانی برای گرد آوری اطلاعات استفاده می‌شود، جامعه آماری این پژوهش 350 نفر از تماشاگران و بازیکنان فوتبال لیگ برتر استان گیلان در رده بزرگسالان در بازه زمانی فروردین تا تیرماه سال 1399 هستند که بدلیل شرایط بیماری کرونا از این تعداد 80 پرسشنامه تکمیل شده مورد بررسی قرار گرفت و حجم نمونه و میزان پایایی ابزار گرد آوری داده‌ها نیز بر اساس ضریب آلفای کرونباخ بصورت کلی 70 درصد (α=70%) محاسبه شده است و در پژوهش از روش توصیفی و کاربردی استفاده شده و روش نمونه گیری در دسترس است، برای انتخاب آزمون پارامتریک یا ناپارامتریک از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف استفاده گردید و همچنین ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته طبق مدل لیکرت است که برای جمع آوری اطلاعات بکار می‌رود و روایی پرسشنامه توسط استاد راهنما و اساتید مدیریت ورزشی تاییده شده است. همچنین جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم‌افزار Spss 22 و Smart Pls 3 برای تحلیل مسیر استفاده شده است. نتایج نشان داد که همبستگی بین متغیرهای سن، جنسیت، وضعیت تحصیل، تأهل و اشتغال با خشونت به تأیید رسید. یافته‌ها حاکی از آن است رابطه تعاملی بین عوامل‌های فردی و شخصیتی، امنیتی، موقعیتی (محیطی)، اجتماعی، فرهنگی، مدیریتی، اقتصادی و خدماتی و رفاهی با خشونت تماشاگران و بازیکنان فوتبال معنی دار است، به عبارتی دیگر همه این عوامل اثر معناداری برکاهش شیوه‌های ابراز خشونت در تماشاگران و بازیکنان فوتبال دارند که نشان می‌دهند با آموزش، برنامه ریزی دقیق و مدون توسط مسئولین ذیربط و رسانه‌ها می‌توان شیوه‌های ابراز خشونت در تماشاگران و بازیکنان فوتبال را به حداقل رساند.