بخش قابل توجهی از بافتهای قدیمی در عصر مدرن گرایی مورد بی توجهی قرار گرفته و به بافتهای فرسوده و ناکارآمد شهری تبدیل شده اند که در صورت عدم اتخاذ سیاستها و تدابیر جدی و سریع مدیریتی در بهسازی و نوسازی آنها توسعه پایدار شهری را غیر ممکن خواهد ساخت. هدف از انجام این تحقیق شناخت وضع موجود بافت فرسوده محله اتابک شهر تهران و بررسی میزان رضایت مندی ساکنان از این بافت ها میباشد. نگرش و روش حاکم بر این تحقیق توصیفی – تحلیلی بوده و از طریق مطالعات کتابخانه ای اقدام به جمع آوری مستندات شده ، نتایج تحقیق نشان میدهد که بین میزان رضایت ساکنین از زیر ساخت ها و تسهیلات ضریب همبستگی عددی تقریبی 0/454- میباشد که نشانگر ارتباط معکوس بین دو فاکتور مورد مطالعه است. از طرف دیگر بین میزان رضایت از زیرساختها و میزان درآمد رابطه معکوس وجود دارد و ضریب همبستگی عددی تقریبی 0/372- منفی بودن این رابطه را نشان می دهد. زیرا هر چه افراد دارای توانایی مالی بیشتر باشند خواهان رفاه بیشتر نیز خواهند بود. از طرف دیگر بین میزان رضایت از زیرساختها و نحوه عملکرد مدیران در ارائه خدمات شهری ارتباط مستقیم وجود دارد .