کشور ایران با دربرداشتن 1 درصد جمعیت جهان تنها حدود 36/0 درصد از آب شیرین قابل‌استفاده را در اختیار دارد که طبق تخمین¬های به‌عمل‌آمده حدود 130 میلیارد مترمکعب آب است که حدود 70 درصد آن برداشت‌شده و حداکثر تا 85 درصد قابل‌برداشت هست. توزیع این منابع در کشور نیز نامتوازن بوده و بالغ‌بر 70 درصد ذخایر کشور در نیمه غربی ایران موجود است. طبق پیش¬بینی¬ها سرانه آب مصرفی برای هر نفر در سال 1404 حدود 1000 مترمکعب در سال تعیین‌شده که ازنظر شاخص¬های بین¬المللی در محدوده بحرانی است. تمام این مسائل نشان از ناگزیر شدن به استحصال آب از آب¬های شور دریایی و دریاچه¬ها و آب¬های زیرزمینی شور کشور است. ایران با استحصال روزانه 427 هزار مترمکعب آب مقام دهم را در میان کشورها را داراست. روش¬های متعددی همچون روش تبخیر چندمرحله‌ای (MSF)، روش تقطیر چندمرحله‌ای (ME) و روش اسمز معکوس (RO) برای نمک‌زدایی از آب¬های شور استفاده می‌شود که ما در این تحقیق قصد مطالعه روی پساب آب‌شیرین‌کن از روش اسمز معکوس را داریم. هزینه¬های بالای انرژی و نصب و نگهداری سیستم¬ها و استهلاک آن‌ها از یکسو و صدمات زیست‌ محیطی ناشی از افزایش دما و شوری پساب های حاصله از سوی دیگر از معضلات اساسی برای تأمین نیاز ضروری آب موردنیاز است. روش های مختلفی برای کاهش اثرات دفع این پساب ها به کار گرفته‌شده است که شامل دفع به رودخانه ها و آب های سطحی، تبخیر پساب ها و تولید نمک جامد، تزریق پساب ها به درون چاه های عمیق، استفاده در فرونشاندن گردوخاک و... که همه باز به نحوی باعث شور شدن محیط می¬گردند. در این تحقیق قصد داریم با کاشت و بررسی آزمایشگاهی گیاه شور پسند سالیکورنیا به امکان استفاده از پساب آب‌شیرین‌کن به‌عنوان یک روش اقتصادی و سازگار با محیط‌زیست بپردازیم.