فضای شهری به عنوان یکی از ارکان هویت ساز شهرهای ایرانی در طول سالیان متمادی تحت تاثیر الگوهای فکری و هنری شکل گرفته و زمینه را برای مشارکت و تعامل مردم فراهم نموده بود. لیکن در عصر حاضر باتحول در عرصه معماری و شهرسازی، فرآیند طراحی و خلق فضای شهری به افول گراییده و نقشی ناقص از هویت ملی و فرهنگ ایرانی اسلامی را تبیین می نماید. زیبایی هم از جمله مقولاتی است که همواره در معماری از اهمیت زیادی برخوردار است و حصول آن می تواند در موفقیت و کارکرد فضای شهری کمک کند. در اين تحقيق سعي شده است معيارهاي مشترکي که از نظر معماران و شهرسازان مختلف سبب زيبايي ميادين شهري است بيان شود. قبل از آن به تعريف ميدان و ديدگاه هاي مختلف راجع به تعاريف ميادين شهري پرداخته شده است . صاحب نظراني همچون کاميلوزيته ،کوين لينچ ،گوردن کالن ، راب کرير و.. تعاريفي مشخص از ميادين شهري را در آثار خود بيان نموده اند. بعنوان مثال کاميلوزيته تاکيد دارد که ميادين شهري را نبايد تنها به عنوان يک روزنه براي ورود نور و هوا ديد به نظر او ميادين امروزي ما کسالت آور هستند. در اين تحقيق تنها به معيارهايي زيباشناختي بصري پرداخته نشده بلکه جنبه هاي ذهني را نيز در بر مي گيرد. از جمله معيارهاي ديگر تعاملات اجتماعي و فرهنگي است که سبب جذابيت و زيبايي ميادين شهري ميشود. معيارهاي زيباشناختي در ميادين شهري در دو نمونه ميدان ، مورد بررسي قرار گرفته است .روش تحقیق در این مقاله بصورت تحلیل توصیفی می باشد که برای انجام آن از اسناد و مدارک کتابخانه ای، عکس ، استفاده شده است.