تحقیق حاضر به بررسی رابطه بین دین باوری با خودتنظیمی در بین دانش آموزان دختر مدارس شبانه روزی عشایری شهر رابر پرداخته است از نوع توصیفی و همبستگی است جامعه آماری آن دانش آموزان دختر مدارس شبانه روزی عشایری شهر رابر به تعداد 100نفر بودند. افراد نمونه از روش نمونه گیری دردسترس با استفاده جدول کرجسی- مورگان80 نفر انتخاب شدند برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه دینداري گلاك و استارك ، 1965 و پرسشنامه خودتنظیمی برون و همکاران(1999) استفاده شد نتایج نشان داد بین خود تنظیمی و دین باوری (52/0 r=) رابطه مثبت و معناداری در سطح 99/0 درصد اطمینان وجود داشت ، بین بعد اعتقادی و خودتنظیمی (42/0 r=) ، بین بعد عاطفی و خودتنظیمی (28/0 r=) ، بین بعد پیامدی با خودتنظیمی(38/0 r=) و بین بعد مناسکی با خودتنظیمی(29/0 r=) رابطه مثبت و معناداری و در سطح 99/0 درصد اطمینان وجود داشت