چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین روابط چندگانه بین استرس شغلی، هوش هیجانی و مدیریت دانش با کیفیت آموزش در بین مدرسان آموزشگاه‌های زبان شهر اصفهان به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. جامعه‌آماری پژوهش شامل کلیه مدرسان زبان شهر اصفهان به تعداد 345 نفر در سال 96 بود که تعداد 210 نفر با استفاده از فرمول تاباخنیک و فیدل به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزارگردآوری اطلاعات چهار پرسشنامه‌های کیفیت آموزش تدریس رحیمی (1389) با 15 گویه براساس مقیاس 5 درجه‌ای لیکرت، استرس شغلی کاهن و همکاران (1964) با 15 گویه براساس مقیاس 6 درجه‌ای لیکرت، هوش هیجانی شات (1998) با 33 گویه براساس مقیاس 5 درجه‌ای لیکرت و مدیریت دانش محی‌الدین و آزیروانی(2007) با 26 گویه نیز براساس مقیاس 5 درجه‌ای لیکرت نمره‌گذاری شده بود. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون تحلیل رگرسيون و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته‌های بدست آمده نشان داد میان استرس شغلی و هوش هیجانی ارتباط معناداری وجود ندارد اما میان مدیریت دانش و کیفیت آموزشی ارتباط معناداری وجود دارد و مقادیر تبیین روابط3/11٪ بوده که با داده‌های پژوهش برازش مناسبی داشته و قابل تأیید می‌باشد. همچنین بین متغیرهای استرس شغلی، هوش هیجانی، مدیریت دانش و کیفیت آموزشی مدرسان زبان با توجه به متغیرهای جمعیت‌شناختی (جنس، سن، وضعیت تأهل، سطح تحصیلات و سابقه تدریس) تفاوت معنی‌داری وجود ندارد.