چکیده
با پیشرفت روزافزون دانش و فناوری و جریان گسترده اطلاعات، امروزه جامعه ما نیازمند آموزش مهارت هایی است که با کمک آن همگام با توسعه علم و فناوری به پیش برود. از این رو نیاز به پرورش انسان هایی داریم که بتوانند با تفکری خلاق با مشکلات روبرو شده و به حل آن ها بپردازند چرا که دیدگاه متفاوت باعث عملکردهای متفاوت و متنوع می شوند. بنابراین اگر ما بخواهیم خلاقانه عمل کنیم باید خلاقانه فکر کنیم. آموزش در توسعه و تقویت خلاقیّت بسیار مؤثر است و این توانایی را کاهش یا افزایش می دهد. کلیه روانشناسان و محققان اعتقاد به وجود تفکر خلاق در ذات بشر دارند و این مربی است که باید با ابتکارات و روش های خلاق خود این استعداد را بارور نماید. بنابراین یکی از وظایف اساسی معلمان، پرورش تفکر خلاق در دانش آموزان است. آنان باید فعالیّت فکری را به عنوان محور تدریس و آموزش خود در نظر بگیرند. در واقع کسب عادات درست یادگیری در خردسالی و در سال های نخستین نظام آموزشی شکل می گیرد و در طول حیات انسان تقویت می شود. مهارت های شناختی درست مانند: گوش دادن، اندیشیدن، استدلال نمودن، تفکر خلاق و جستجوگری از جمله عادات درست یادگیری است و مسئولیّت سنگین پرورش این مهارت ها بر عهده نظام آموزشی است. بر همین اساس، پرورش تفکر خلاق و ضرورت وجود آن از اساسی ترین اهداف نظام های آموزشی می باشد. نظام های آموزشی با توجه به برنامه ها، اهداف، محتوا و امکانات آموزشی خود، نقش مؤثری در فعال سازی یا تضعیف توانایی خلاقیّت در افراد دارند. فرآیند آموزش و پرورش می تواند، افرادی کاوشگر، آفریننده، مشکل گشا، نوآور، مولّد و عامل تغییر را تربیت کند. بر همین اساس در این مقاله با جمع آوری مطالب مرتبط با این موضوع تلاش داریم تا چشم انداز مناسبی از فرآیند پرورش تفکر خلاق و نقش آن در موفقیّت نظام آموزشی را در پیش روی خواننده قرار دهیم.