در چند دهه اخیر صنعت برق پیشرفت قابل ملاحظه ای داشته و به همین سبب استفاده از شبکه های با ولتاژ های بالاو جریان های زیاد، افزایش یافته است. امروزه اگرچه خطوط انتقال نيرو، يكي از مهم ترين و عامل تأمين انرژي الكتريكي مورد نياز مشتركين مي باشد، اما اين خطوط در محيط زيست و حريم مسير خود آثار مخربي را نيز به همراه دارند. از اينرو هدف از انجام اين تحقيق، شناسايي خطرات زيست محيطي ناشي از خطوط انتقال برق فشار در مناطق شهري و رتبه بندي آنها با استفاده از تكنيك FMEA مي باشد. به اين منظور، در ابتدا منطقه مطالعاتي تعيين و سپس مخاطرات زيست محيطي ناشي از دكل هاي فشار قوي موجود در آن شناسايي گرديد. به جهت تعيين ريسك ها، محيط زيست منطقه، فرآيند انتقال برق و تجهيزات مورد استفاده در آن، شناسايي و حالات خرابي تجهيزات مذكور كه منجر به بروز خطرات در منطقه مي گردد، تعيين شدند. در نهايت, خطرات شناسايي شده در 4 گروه طبقه بندي و پارامترهاي شدت اثر، احتمال وقوع خطر و تواتر ريسك براي هر یک از خطرات، مطابق جداول تكنيك FMEA نمره دهي گرديدند. بر اساس نتايج بدست آمده، 41 ريسك شناسايي گرديد كه از اين تعداد 5 ريسك در گروه رويداد طبيعي، 16 ريسك زيست محيطي، 13 ريسك ايمني- فني و 7 ريسك در گروه ايمني- بهداشتي قرار گرفت. در نهايت با توجه به مقادير ريسك هاي به دست آمده، اقدامات كنترلي و اصلاحي بر اساس شرايط محيطي منطقه و نظرات كارشناسي به منظور كاهش سطح ريسك ها و به دنبال آن، كاهش اثرات آنها، ارائه گرديد.