بخش عمده اي از كشور ايران جزء مناطق خشك و نيمه خشك محسوب مي شود و آب به عنوان يك عامل محدود كننده فعاليت‌هاي بشر در اين مناطق به شمار مي آيد . وجود سيلاب هاي مخرب و كمبود آب در اين مناطق، لزوم مهار سيلاب‌ها را ايجاب مي‌كند. این مطالعه با هدف تعیین امکان سنجی براي ایجاد تغذیه مصنوعی آبخوان حوزه آبخیز چاه قلات صورت گرفته است. از این رو بر اساس مطالعات هواشناسی و هیدرولوژی انجام شده، مقدار آورد سالیانه به روش تک واقعه برابر 1075749.4 مترمکعب و دبی‏ حداکثر سیلاب با دوره‏ بازگشت 50 سال حوزه آبخیز به روش SCSII برابر 56.48 مترمکعب بر ثانیه محاسبه شد. در ادامه با جانمایی مناسب طرح سازه پیشنهادی برای طرح تغذیه مصنوعی، مناسبترین طراحی برای سازه مورد نظر در آبراهه اصلی این حوزه پیشنهاد شد.