در سالهای اخیر رشد روزافزون فناوری اطلاعات و ارتباطات، زمینۀ آسایش نوع بشر را فراهم آورده است. انسان امروزی چنان به
این تکنولوژی ها وابسته گردیده که تصور یک روز بدون اینترنت یا تلفن همراه برایش ناخوشایند است. از طرف دیگر باگذشت
زمان و افزایش عمر فناوری اطلاعات، بشر با مشکلاتی مواج گردیده که تا چند دهۀ پیش، مطرح نبودند. از جمله تولید حجم
عظیم زباله های الکترونیکی غیرقابل بازگشت به طبیعت و افزایش مصرف انرژی جهت بکارگیری تجهیزات فناوری اطلاعات. فناوری
اطلاعات سبز رویکردی است که طی آن جنبه ای از فناوری اطلاعات را در راستای کاهش اثرات زیست محیطی جنبه های دیگر
فناوری اطلاعات، بکار میگیریم. در این مقاله مقایسه ای بین سیستم یادگیری الکترونیکی و یادگیری سنتی صورت گرفته و تاثیر
بکارگیری هریک بر پیشبرد رویکرد فناوری اطلاعات سبز بیان شده است. در این مطالعه، چهار عامل مصرف سوخت و انرژی،
مصرف کاغذ، آلودگی هوای ناشی از ترددهای درون شهری و تولید زباله های الکترونیکی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده
حاکی از آن است ک توسعه یادگیری الکترونیکی نقش مثبت چشمگیری در کاهش آلودگی هوا، مصرف سوخت و انرژی و
همچنین مصرد کاغذ و به تبع آن کاهش قطع درختان دارد. درمقابل سربار زباله های الکترونیکی تولیدی وجود دارد که اگرچه
مقدار آن اندک است اما قابل تامل میباشد.