در این بررسی، اثر بالینی تجویز خوراکی زهر عقرب مزبوتوس اپئوس و همی اسکورپیوس لپتوروس در ماکیان و یک گونه از
پستانداران )موش( بررسی شد. علاوه براین، میزان کشندگی تجویز داخل وریدی زهر عقرب مزبوتوس اپئوس در این دو گونه ارزیابی شد. شانزده موش و مرغ بالغ به صورت تصادفی در چهار گروه تقسیمبندی شدند. زهر عقرب مزبوتوس اپئوس و همیاسکورپیوس- 15 و 31 میلیگرم درگروههای مرغ به صورت خوراکی ،6 ، 5 و 11 میلیگرم در گروههای موش و 3 ،3 ، لپتوروس در چهار دوز 1 241 دقیقه و 24،42 ساعت بعد از تجویز زهر ثبت شد. در زمانهای ،121 ،61 ،31 ،15 ، تجویز شد. علائم بالینی در زمانهای 1 برای بررسیهای خونشناسی از مرغها اخذ شد، جهت محاسبه EDTA 1 میلیلیتر خون وریدی همراه با ضدانعقاد / ذکر شده 5 حدود کشندگی، زهر عقرب مزبوتوس اپئوس با مقادیر افزایشی و به صورت داخل وریدی به مرغ و موش تزریق شد.
بر اساس نتایج به دست آمده، تجویز خوراکی زهر عقرب مزبوتوساپئوس در دو گونه مرغ و موش هیچگونه علائم درمانگاهی ایجاد
نکرد. در بررسیهای خونشناسی، تعداد لنفوسیت در ماکیان کاهش یافته بود و تعداد هتروفیل بعد از 121 دقیقه افزایش یافته بود.
به ترتیب برای موش و مرغ ثبت شد. نتایج نشان می- mg/kg 4 و 15 / میزان کشندگی تجویز زهرعقرب به صورت داخل وریدی 5 دهد که مقاومت به تجویز خوراکی زهر عقرب مختص ماکیان نیست، بلکه در موش نیز وجود دارد.