آشکارسازی تغییرات پوشش اراضی به عنوان یکی از تکنیکهای موثر در روند برنامهریزی منطقی و توسعه ی پایدار میتواند نقش موثری را در حفاظت از اکوسیستمها و منابع طبیعی ایفا کند. در این مطالعه با بررسی روند تغییرات الگوهای مکانی سیمای سرزمین در حاشیه رودخانه زاینده رود، به عنوان مهمترین رودخانه فلات مرکزی ایران، بر مبنای تصاویر ماهوارهای و با بهره گیری از تکنیکهای سنجش از دور و اکولوژی سیمای سرزمین به ارزیابی روند تغییرات پوشش اراضی در طول رودخانه (از سراب تا پایاب)، در دوره ی زمانی 11 ساله، پرداخته شد. در ابتدا نقشه پوشش اراضی در 4 طبقه آب، بایر، پوشش گیاهی و اراضی انسان ساخت با استفاده از روش حداکثر احتمال طبقه بندی شد . در ادامه تغییرات صورت گرفته در دوره زمانی مورد مطالعه با استفاده از تکنیکهای آشکار سازی تغییرات مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در سال 2014 طبقات پوشش گیاهی و اراضی بایر کاهش یافته و جای خود رابه اراضی انسان ساخت و شهری داده است. برای کمی کردن الگوهای سیمای سرزمین متریکهای مختلف از جمله مساحت هر طبقه CA درصد لنداسکیپPLAND تراکم حاشی کل حاشیه TE محاسبه شد