امروزه همگام با توسعه و گسترش شهر نشینی ، استفاده از حمل و نقل نیز افزایش یافته است . بطوری که آلودگی های گوناگون ناشی از توسعه حمل و نقل از جمله مهمترین دلایل تغییرات آب و هوایی و کاهش کیفیت آن هستند. طبق آخرین گزارش های بدست آمده ، بخش حملونقل در حدود 14 درصد از انتشار گاز های گلخانهای جهانی مسئول بوده که در این بین، بخش حملونقل جاده ای بیشترین سهم در 22 درصد از بخش و 10 درصد از انتشار گاز های گلخانهای جهانی را داشته است . پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی – تحلیلی و با هدف بررسی بخش حمل و نقل شهری در تغییرات آب و هوا ، راهکارهایی را در جهت کنترل این تغییرات معرفی می کند در این راستا ، با اعمال سیاستهای سازگاری و کاهش همچون رهبری قوی ، توسعه کارآمد ، آموزش عمومی ، ارزیابی بحران ، آنالیز مقرون به صرفه ، همچنین برنامهریزی و مدیریت حملونقل شهری پایدار و سیاست های بهره وری زمین ممکن است گامی موثر در راستای کاهش انتشارگازهای گلخانهای و جلوگیری از افت کیفیت آب و هوا باشند