بهره برداری از منابع آب وخاک در دشت های آبرفتی غالبآمتکی به سفره آب زیر زمینی میباشد.ظرفیت برداشت آب از سفره های آب زیر زمینی محدود به مشخصات فیزیکی سفره وهیدرولزی هرمنطقه میباشد.برداشت بیش از ظرفیت مجازاز سفره آب زیر زمینی موجب بیلان منفی ودر نتیجه نابودی ذخائر سفره آب زیر زمینی،نشست زمین ودر نهایت نابودی دشت میگردد. سیاست های مبتنی بر توسعه محوری کشاورزی وتوزیع غیر عادلانه آب از موجبات برداشت غیر مجاز میباشند.برنامه ریزی استفاده از منابع آب وخاک براساس توزیع عادلانه آب،تلفیق کشت وصنعت برای رسیدن به مصرف معقول و بهره وری بیشتراز آب میتواند راهکاری برای برون رفت از بحران وپایداریتوسعه مورد توجه قرار گیرد