امروزه جهت پیش بینی وضعیت اقلیم در آینده، مدل های گردش عمومی جو طراحی شده است. ولی خروجی حاصل از این مدل ها به دلیل محدودیت در تفکیک مکانی، در مقیاس محلی قابل استفاده نمی باشند. لذا روش های متعددی به منظور استفاده از خروجی این مدل ها در مقیاس منطقه ای و محلی ابداع شده است. یکی از متداول ترین این روش ها استفاده از مدل ریزمقیاس نماییLARS-WG می باشد. در این پژوهش با استفاده از آمار 45 ساله 2014-1970 مربوط به ایستگاه مشهد چهار روزانه کمینه دما، بیشینه دما، بارش و ساعات آفتابی مورد ارزیابی قرار گرفت. برای اینکار 15 روش برای سناریویهای مختلف در محیط LARS-WG LARS-WGاجرا گردید. که در نهایت مدل ۲BCM تحت دو سناریوSRA1B و 1 SRB به عنوان بهترین گزینه انتخاب گردید. نتایج حاصل نشان دهنده قدرت بالای LARS-WG در مدلسازی داده های واقعی می باشد. سپس بر مبنای داده های مشاهده شده است.