گسترش استفاده از سرویس های رایانش ابری در سال های اخیر، محققین را به بررسی مزایا و معایب آن برای اجرای کاربردهای علمی مانند سرویس های بلادرنگ، تشویق کرده است. یکی از مهمترین چالشهای موجود در ارائه سرویس های بلادرنگ، زمانبندیسیستم های بلادرنگ می باشد. سرویس های ارائه شده در محیط ابر، ذاتا بلادرنگ بوده و به طور خاص تر، می توان گفت بلادرنگ از نوع نرم می باشد، زیرا در صورت عدم ارائه سرویسهای مورد نیازدر مدت زمان مشخص، ممکن است عواقب وخیم به همراه نداشته باشد و نهایتا،منجر به نارضایتی مشتریان شود.بنابراین، تحقیق در زمینه زمانبندی سرویس های بلادرنگ در محیط هایابری،ضروری به نظر می رسد. در زمینه زمانبندی سیستم های بلادرنگ ابری، با افزایش تعداد منابع در دسترس و همچنین افزایش تعداد درخواست های کاربران، کارهای محاسباتی بایستی در حداقل زمان وهزینه، با بالاترین کیفیت و تحمل پذیری خطا به منابع ابری )سرویس های)IaaS به طور بهینه تخصیص داده شوند. محققان، روش های مختلفی برای بهبود زمانبندی سیستم های بلادرنگ ابری بررسی کردند که اکثر آنها، به دنبال حداقل سازیهزینه و میزان انرژی با بهترین کارایی هستند.در این تحقیق به معرفی و بررسی برخی روش های ارائه شده برای زمان بندی دررایانش ابری می پردازیم و مزایا و معایب هر یک را بیان می کنیم و در بخش نتیجه گیری چندین روش را برای پژوهشهای تحقیقاتی در آینده پیشنهاد کرده ایم.