امروزه سیستمهای نرمافزاری با تغییرات بسیاری مواجهند. از یک سو محیطی که این سیستمها در آن مشغول بهکار هستند بسیارپویا و متغیر است و از سوی دیگر نیازمندیهای کاربران سیستمها بهطور مداوم در حال تغییر است. با وجود تغییرات مداوم ازسیستمهای نرمافزاری انتظار میرود که توانایی مقابله با این تغییرات را داشته باشند و بتوانند در محیطهای متغیر نیز وظایف خود را بهدرستی انجام دهند. بهمنظور دستیابی به چنین سیستمهایی مفهومی تحت عنوان تطبیقپذیری در مهندسی نرمافزار مطرح گشته و نسل جدیدی از سیستمهای نرمافزاری با نام سیستمهای تطبیقپذیر معرفی شدهاند. یکی از چالشهای اساسی در توسعهسیستمهای تطبیقپذیر ارائه یک سازوکار تطبیق مناسب است که قادر به تشخیص و اعمال استراتژی تطبیق متناسب با شرایط محیطی سیستم در زمان اجرا باشد. تاکنون سازوکارهای تطبیق مختلفی با مزایا و معایب متعدد ارائه شدهاند. این مقاله با هدف معرفی برخی از این سازوکارها و بیان اصلیترین چالشهای موجود در آنها ارائه گشتهاست