گسترش و توسعه دانش وتکنوژیها ) اینترنت، خدمات وب( باعث میشوند که سیستم نرمافزاری بازتر و پیچیدهتر شوند. همین عامل باعث میشود که سیستمهای قدیمی منابع مورد نیاز برای اجرای یک سرویس را ارائه میکند و قادر به جوابگویی نیازهایکنونی نخواهد بود. بنابراین لازم هست که روشهایی را بکار گیریم تا به این پیچیدگی ها در زمان کوتاهتری غلبه کند در غیر این صورت این سیستمها منسوخ میشود که باعث میشود سبک های معماری پویا و سیار مطرح شوند. به عبارت دیگر در سیستمهای نرمافزاری بایستی تغییرات در طی زمان اجرا طراحی وتصویب شوند که معماری نرمافزار پویا را تعریف میکند. بنابراین معماری پویادر طی زمان اجرا امکان تصویب تغییرات و کاهش یا افزایش اتصالگر را میدهد که در این پژوهش به مطالعه معماری پویا و مسائلی که مرتبط با این سبک معماری است خواهیم پرداخت