امروزه یکی از دغدغه های معماران ایرانی ساخت خانه ای مطابق فرهنگ، اقلیم و طبق و روحیه خاص ایرانی شده است با نگاهی گذرا و سطحی به خانه های ساخته شده یا در حال ساخت در داخل کشور می توان علت مهم شدن این مسئله را دریافت. تمرکز بر روی معماریم سکونی به عنوان کالبد اصلی شهر در هر زمان ما را به این سمت رهنمون می سازد که در کنار شناخت شرایط اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و... در دوره های مختلف ایران با فهم نکات مثبت و منفی این نوع معماری و استفاده از تجارب معماری مدرن در ایران در پی بهبود شرایط سکونت فعلی باسشیم در این میان خانه به عنوان اصلی ترین فضای معماری و به عنوان فضایی که انسان بیشترین اوقات خود را در آن سپریم ی کند حائز اهمیت است. احئل و تعالی هر هنری بستگی به شناخت دقیق آثار گذشته و درک صحیح ضرورت ها و نیازهای حال جامعه دارد تا با استفاده از فرهنگ و سنت دیرینه خطا و صواب گذشتگان در جهت جوابگویی به نیازهای جامعه راه حل های بدیع اصیل و تازه ای ارائه گردد آنچه در این مقاله با آن روبرو هستیم، بررسی معماری بناهای مسکونی در دوره های قاجار، پهلوی و معاصر با تمرکز بیشتر بر روی نمونه های موجود در شهرستان بهشهر با رویکرد اقلیمی و شکلیم یباشد در این پژ<هش گردآوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای و میدانی به روش ثبت مشاهدات است با بررسی های انجام شده دیده می شود که با گذشت زمان تاثیر ویژگی های اقلیمی که یکی از عوامل بسیار موثر در شکل دهی بنا ها در این منطقه می باشد کمرنگ شده یا به کلین ادیده گرفته می شود و عوامل دیگری در شکل دهی بناها موثر می شوند که صرف نظر از ویژ ی های اقلیمی و غلبه جنبه های اقتصادی مدیرستی و فردگرایی شدید می باشد.