در پی توسعه شهر ها و شهرنشینی، گسترش اسکان غیررسمی به سرعت تدبیل به یکی از معضلات دامن گیر شهر ها شده است که نتیجه این امر، رواج ساخت و ساز سکونتگاه های نامتعارف انسانی است که به دلیل ساخت و ساز به شیوه بومیس اکنانشان در تضاد آشکار با محیط پیرامونی خود یعنی شهرها می باشد همچنین این سکونتگاه ها با وجود تراکم های بسیار بالای جمعیت و تراکم های ساختمانی بالا در حداقل قطعات تفکیکی، از حداقلا مکانات و خدمات و زیرساخت ها بهره مند می باشند لذا از خدمات و امکانات شهر همجوار خود استفاده می نمایند که همین امر باعث بروز مشکلاتی برای شهر ها می شود جهت تحلیل بهتر موضوع پژوهش،شهر اسلام آباد زنجان به عنوان نمونه موردی ، مورد مطالعه قرار گرفته است روش مورد استفاده در این تحقیق از نوع توصیفی - تحلیلی می باشد که جهت تحلیل این موضوع از جداول اطلاعاتی و نقشه های تهیه شده در نرم افزار GIS استفاده شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که منطقه غیررسمی اسلام آباد با بالاترین تراکم جمعیتی نسبت به شهر زنجان، دارای بالاترین تراکم ساختمانی در حداقل قطعات می باشد که همین امر باعث ایجاد اختلاف فاحش زیست محیطی اسلام آباد با شهر زنجان و آشفتگی های اقتصادی، اجتماعی و کالبدی اسلام آباد می شود.