افزایش شکل پذیری و مقاومت فشاری در ستون های بتن آرمه از اثرات قابل ملاحظه ی محصور نمودن بتن است که در این امر بیشتر از سه طریق استفاده از ژاکت فولاتی، ژاکت بتنی و استفاده از الیاف پلیمری انجام می پذیرد. برای افزایش محصور شدگی، افزایش انعطاف پذیری، افزایش مقاومت برشی در ستون و در نتیجه افزایش کارایی عضو از ستون های هیبرید استفاده ی شود. یکی از انوان این ستونها معروف به ستونهای لوله ای با پوشش دو لایه DSTC است که شامل یک لوله فولادی در داخل و یک لایه FRP در غشاء خارجی می باشد و مابین دو لایه با بتن پرشده است. در تحقیق حاضر به بررسی انواع و مزایا و معایب ستونهای هیبرید و مقایسه آنها با هم و با ستون های عادی پرداخته می شود.