یکی از مهمترین نیازهای بشر مسکن می باشد که علم و فناوری در جهت یافتن راه حل هایست که معماری اسختمان ها پایدارتر شود بدین ترتیب که انرژی فسیلی کمتریم صرف کنند دنیای امروز با دو بحران بزرگ در زمینه انرژی روبرو است آلودگی محیط زیست در اثرا حتراق سوخت های فسیلی و پایان پذیر بودن این سوخت ها در این میان یکی از مهمترین عوامل آلوده کننده محیط زیست بخصوص در کشور ایران، مصرف انرژی فسیلی در فضاهای مسکونی برای تهیه آبگرم مصرفی و تامین گرمای فضای آپارتمانی است که با مهاجرت روز افزون از روستاها به شهر ها و رشد تعداد مصرف کنندگان سوخت های فسیلی بر آن افوزده می شود مهمترین سوال این پژوهش بدین گونه مطرح می شود که آیا میت وان با بکارگیری انرژی های تجدیدپذیر به طور کامل به مجتمع مسکونی دست یافت که تا حدودی نیازهای خود را مرتفع سازد؟ مهمترین اهداف این پژوهش این است که با اجرای فنون و قواعد خاص در زمینه استفاده بهینه از انرژی ها و منابع طبیعی بخصوص خورشید و باد و هماهنگی با اقلیم در جهت هماهنگی با فصول سرد و گرم سال که از ویژگی های قابل توجه در مسکن پایدار است بتوان یک مجتمع مسکونی خودکفا طراحی کرد این پژوهش از روش تحقیق ترکیبی استدلال منطقی و نمونه موردی استفاده شده است تحلیل یافته های مبنای استنتاج قوانین و نظریه ها قرار می گیرد.