در طی دهه اخیر روش پایدار سازی شیب های خاکی با استفاده از مهارها مورد توجه زیادی قرار گرفته است بهینه سازیم هارها در پروژه های گودبرداری می تواند کاهش هزینه چشمگیری را ایجاد نماید این بهینه سازی ها با روش سعی و خطا انجام می شود و از این رو در بسیاری از موارد طرح کاملا بهینه ای به دست نمی آید هدف از این مطالعه بررسی پایداری شیب های مختلف با استفاده از روش الگوریتم ژن شناختی جهت دست یابی بهطول بهینه مسلح کننده ها با توجه به پارامترهای مختلف خاک است. در این تحقیق پس از اعتبارسنجی که طراحی شده و اجرای آن در الگوریتم ژن شناختی مقدار درصد کاهش طول مهارها با توجه به افزایش چسبندگی و ضریب اصطکاک مشخص شد همچنین ملاحظه شد تغییر قطر میل گردها اثر چشمگیری بروی مجموع طول مهارها ندارد بلکه تغییر در قطر چال حفاری کاهش طول بیشتری در مهارها ایجاد می کند نشان داده شد افزایشچ سبندگی خاک بر روی کاهش طول مهارها تاثیر بیشتری نسبت به افزایش ضریب اطکاک دارد طراحی این کد به گونه ای انجام گرفت که یک کاربر بدون اطلاع از الگوریتم ژن شناختی به سادگی بتواند کار بهینه سازی را انجام دهد این تحقیق برای خاک های واقع در مرکز مشهد یعنی اطراف حرم مطهر امام رضا (ع) انجام شده است .