بیش از نیمی از فضاهای شهری در شهر های کویری ایرانی در اقلیم گرم و خشک به صورت ارگانیک شکل گرفته اند نظام پیچیده آبرسانی سنتی که به شکلی ارگانیک موجب توسعه شهر های پایدار در حاشیه کویری شده است همواره عاملی در شکل دهی استخوانبندی شهر بوده و در کنار عوامل دیگری چون استفاده از مصالح بومی، جهت استقرار بنا و... یکی از عوامل پایداری در این گونه شهر ها به شمار می آمده است این نظام پیچیده آبرسانی بومی که خاستگاه آن همین شهر های کویری مرکزی ایران است امروزه از کار افتاده و رو به فراموشی است در این پژوهش پس از بیان خختصری درباره پدیده پایداری به بررسی عوامل شکل دهنده شهر پایدار و ارگانیک در اقلیم گرم و خشک ایران می پردازیم روش مورد ساتفاده در این پژوهش روش مورد کاوی با رویکرد کیفی است در این خصوص نمونن مورد مطالعه را شهر یزد در نظر گرفته ایم چرا که شکل گیری شهر یزد بدون حضور نظام آبرسانی زیر زمینی امکان پذیر نبوده است. هدف از بیان چنین موضوعی ایجاد راهکارهایی برای بازسازی و راه اندازی مجدد این نظام سنتی که به شکل قنات ها و آب انبارها نمود کرده اند است تا بتوان گامی درراه ایجاد شهر پایدار جدید برداریم.