فضای شهری چیزی نیست جز فضای زندگی روزمره شهروندان که هرروز به صورت آگاهانه یا ناآگاهانه درطول راه از منزل تا محل کار ادراک می شود در این میان اولین فضایی که انسان در زندگی خارج از منزل با آن مواجه می شود خیابان است که تعاملات اجتماعی و جنب و جوش شهری در آن به حداکثر کمی و کیفی خود رسیده، ذهن شهروندان را انباشته از خاطرات جمعی و ذهنیت های مشترک راجع به نوع و چگونگی حیات مدنی می گرداند. خیابان های شهری سرشار از رویدادهای متعدد و متنوع اند که شهروندان به دلایل گوناگون و در ساعات مختلف در آن حضور می یابند از این رو خیابان های شهری در تصویر ذهنی شهروندان بیش از هر چیزی یک مکان متراکم از رویدادها و فرصت های متنوع زندگی شهری است بنابراین توجه به طراحی و ساماندهی با رعایت ارتباط مناسب میان عناصر و وظایف خیابان های شهری از اهمیت ویژه ای برخوردار است دور شدن از هویت و ارزش های معماری ایرانی از انتقادهای وارده برروند پیشرفت و تغییر و تحول کالبدی خیابان های می باشد با بررسی روند شکل گیری اولیه تا پیشرفت و تکامل خیابان ها به مفهوم امروزی نیاز به حفظ و بقاء اصول و مبانی بخش هایی از معماری ایرانی در این زمینه احساس می شود مشاهدات عینی از آشفتگی و بی سامانی خیابان ها و مسیرهای دسترسی امروزه نگارنده را بر آن داشت تا با طرح موضوع و ارائه برخش پیشنهادات و توصیه ها حرکتی جهت ارتقاء هر چه بهتر سطح کیفی خیابان ها انجام داده باشد. این مقاله با هدف بررسی دوره های شکل گیریخیابان ها و روند پیشرفت آن به شکل امروزی و معرفی عناصر کالبدی خیابان ها با اشاره به هویت مکانی و توضیح عناصر و اجزای تاثیرگذار در طراحی سیمان خیابان تدوین گردیده. در این پژوهش از روش توصیفی - تحلیلی و شیوه مرور متون و اسناد کتابخانه ای استفاده شده و در انتهاب ضمن جمع بندی مطالب معرفی شده و ارائه برخی پیشنهادات راهبردی برای هر چه بهتر شدن شرایط فعلی امید است به حرکتی در جهت بهبود و بازیابی آنچه که در این مسیر از دست رفته است.