مفهوم ساخت، در ارتباط سلسله مراتب نظام ها و مفاهیم در سطوح متعدد برداشتی ارگانیک و انطباقی از جهان هستی است چنان که در طبیعت با جریان یافتن نظام ها به درون یکدیگر، وحدت کل به وجود می آید و در واقع جنبه کمیت عناصر ایجاد کثرت می کند و جنبه کیفیت آن همین کثرت را به وحدت باز میگ رداند تا همین درک منظم از فرد گرایی مدرن تا جمع گرایی سنتی پایه و اصول زمان ساختاری حال و آینده شود همه مفهیم انسانی به صورت تقابل با یکدیگر پیوستگی دارند که ریشه در ذهنیت فردی و فرهنگ عامیانه جامعه می باشد و در واقع این پیوستگی رابطه طبیعی آنهاست و همبستگی این مفاهیم از جزء تا کل احساس نظم را در شکل گیری بیان می کند ویژگی های بعمل آمده در این پژ<هش تبیین مفاهیم ساختاری و عمق زیربنایی یک نظام هدف مند که سرفصل آن مخاطبین و در گذرگاه ساختاریش ریشه های معماری و البته خالق آن یکطراح، یک مجری و یک مدیر منظم بر اصول می باشد که در گرد تمام تفاسیر می تواند معماری باشد و هیچ نباشد که بازوی توانمند این تقابل و تفاهیم را در دو کفه تراز نماید.