زمینه و بافت تاریخی هر شهر هویت آن را شکل می دهد عوامل مخل طبیعی و همچنین عوامل مخل انسانی در محدوده بافت های تاریخی شهر اصفهان باعث آشفتگی و ناهنجاری و تغییر عملکرد برخی بناها شده است بنابراین نیاز بهطرح ساختمان های نوین در بافت های تاریخی از اهمیت خاصی برخوردار است . این مقاله بر اساس داده ها و منابع مکتوب به مطالعه احیا کالبدی بافت تاریخی شهر اصفهان پرداخته و در ادامه روش های مختلف طراحی بناهای میان افزا در بافت های تاریخی شهر اصفهان را کهش امل بازنمایی ساختمان، حفظ نما، نماسازی تزئینی، الگوبرداری، تضاد، خنثی و کم اثر را مورد بررسی قرار داده و به نقد حضور سازه های نوین در طرح این بنا می پردازد و در پایان برای بهبود حضور بناهای میان افزا در بافت های تاریخی شهر اصفهان پیشنهاداتی ارائه گردیده است که با اتکا به این

یافته ها ضوابط و معیارهایی برایطراحی در بخش ها نوساز به منظور رعایت اصول زمینه گرایی ارائه می شود.