یکی از شاخص ترین تزئینات معماری ایران، گچ بری است که اوج این هنر را می تو ان در عصر ایلخانی به ویژه در محراب های این دوره مشاهده نمد به نحوی که هر یک از این محراب ها شاهکاری در طراحی و اجرا هستند به طور کلی در این پژوهش سعی می گردد ضمن مطالعه، شناسایی ساختار ترکیبی نقوش و تجزیه و تحلیل نقش مایه های ایجاد شده بر محراب های دوره اسلامی به بررسی نقوش این محراب ها پرداخته شود و در آخر به قابلیت های گرافیکی آنها اشاره خواهد شد. هدف از این پژوهش شناخت پیشینه و سیر تحول محراب ها دوره ایلخانی است با در نظر گرفتن دیدگاه های مختلف و با آگاهی از جوامع باستانی از زوایای مختلف به نتیجه گیری نسبتا جامعی دست یافته قدمی در راستای شناخت این نماد کهن ایرانی بردارند این تحقیق بهروش توصیفی و کتابخانه ای با جمع آوری داده های مرتبط با موضوع تحقیق و تحلیل آنها حقایقی را روش می کند که به سادگی با روش های علمی دیگر قابل دستیابی نیست. مقاله حاضر با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی است و جمع آوری اطلاعات آن به صورت میدانی (مراجعه به متخصصین و گفت و گوی حضوری با آنها و مشاهده و تهیه گزارش و عکسبرداری و کتابخانه ای (استفاده از مقالات مرتبط با موضوع در مجلات علمی پژوهشی، کتاب های معتبر و یا پایان نامه های کارشناسی ارشد و دکتری مرتبط با موضوع پژوهش است. جامعه آماری این پژوهش شامل نقوش تزئینات محراب های دوره های ایلخانی است کمه عوامل بصری این نقوش مخورد تحلیل قرار می گیرند و در ضمن به مطالعه، شناسایی ساختار ترکیبی نقوش و تجزیه و تحلیل نقش مایه های ایجاد شده بر محراب های دوره اسلامی به بررسی نقوش این محراب ها و در آخر به تحلیل ساختاری نقوش محراب های دوره ایلخانی پرداخته شده است.