در فرهنگ شهرسازی دنیا از قدیم الایام معابر پیاده مورد استفاده بوده و در طراحی شهری لحاظ می شده است اما در دنیای معاصر و عصر حاضر این سوال مطرح است که واژه پیاده رو یا پیاده راه در کجای فرهنگ شهرسازی دنیا قرار دارد و چه عواملی می تواند در بهبود و ارتقاء کیفی این معابر و شریان های شهری موثر واقع گردد پر واضح است ارتقاء کیفی و کمی این فضاها (پیاده روها) با در نظر گرفتن کاربرد آن و محل شکل گیری علاوه بر اینکه می تواند با تشویق مردم به قدم زدن و حفظ سلامت در راستای بهبود سلامت جسمی و روحی شهروندان البته با در نظر گرفتن تمهیدات برای استفاده همگانی (معلولین، سالمندان، نابینایان و...) باشد قطعا در روند ترافیکی که منبعث از تردد بسیار زیاد وسایل نقلیه در خیابان هاست نیز تاثیرگذار باشد این مقاله که حاصل مشاهدات عینی و مطالعات اسنادی است به شیوه تحلیلی، توصیفی به تشریح موضوع پرداخته و با نتایج کاربردری سعی در ارائه راهکارهای عملی در جهت ارتقاء کمی و کیفی پیاده راه ها را در شهرسازی خواهد داشت.