در ایران باستان همواره پایداری مورد توجه افراد بوده است از جمله در مناطق گرم و خشک و کویری ایران می توان راه حل هایی منطقی و هماهنگ و سازگار با اقلیم منطقه را مشاهده کرد از جمله آن آب انبار است که با ذخیره آب در زمستان و بهره وری آن در تابستان، روشی است بهینه در بهره گیری از منابع و انرژی های طبیعی که می تواند آسایش اقلیمی منطقه مربوطه را بوجود آورد در این مقاله با بررسی نقشو کارکرد آب انبار ها سعی در شناسایی الگوهای پایدار معماری بومی و سنتی ایران را دارد. این مقاله با استفاده از مطالعات میدانی و کتابخانه ای و استفاده از روش توصیفی تحلیلی جمع آوری شده است. در این راه با انتخاب نمونه موردی در استان یزد شهر یزد، آب انبار شش بادگیر یزد به بررسی موضوع مورد بحث پرداخته می شود از نتایج حاصله در این پژوهش می توان به بهره گیری از معماری پایدار در ترکیب با عناصر و فرم های بومی و سنتی با حفظ ارزش های فرهنگی و اجتماعی و اصول معماری بومی و منطقه ای اشاره نمود.